STROFA. 1:
Është e pamundur
që të të shoh unë ty pa veten.
Numëroj minutat larg.

Ndihem humbur, ndihem ftohtë.
Unë shok kam heshtjen.
Po pres dhe nuk e di se sa.

PARA-REFRENI:
Më merr,
E largomë nga ky terr.
Kjo vetmi që zemrën çjerr,
E të ikim diku bashkë.

Një herë…
Që ky shpirt vetëm një herë,
Mos të ndihet sikur ther,
E në lumturi të humbasë.

REFRENI:
Për ty,
Edhe lotët i kam tharë.
Bie poshtë, e ngrihem lart.
Fatin tim në dorë e marr.

Për ty,
Këta dy sy gjithçka kanë parë.
Ëndërroj sikur të kam pranë,
Se nuk mundem të të kem larg.

STROFA. 2:
Shumë pak kërkoj.
Të ndjej,
afroj në gji të t’kem përgjithmonë.

PARA-REFRENI:
Më merr,
E largomë nga ty terr.
Kjo vetmi që zemrën çjerr,
E të ikim diku bashkë.

Një herë…
Që ky shpirt vetëm një herë,
Mos të ndihet sikur therr.
E në lumturi të humbasë.

REFRENI:
Për ty,
Edhe lotët i kam tharë.
Bie poshtë, e ngrihem lart.
Fatin tim në dorë e marr.

Për ty,
Këta dy sy gjithçka kanë parë.
Ëndërroj sikur të kam pranë,
Se nuk mundem të të kem larg.

REFRENI:
Për ty,
Edhe lotët i kam tharë.
Bie poshtë, e ngrihem lart.
Fatin tim në dorë e marr.

Për ty,
Këta dy sy gjithçka kanë parë.
Ëndërroj sikur të kam pranë,
Se nuk mundem të të kem larg.