STROFA. 1:
Më mësove të doja si i marrë.
Më mësove të puthja dhe me sy.
Me ty eca, mbi ujë edhe mbi zjarr.
Nuk më the, si të jetoj pa ty?!

STROFA. 2:
Më mësove ti dua unë mëngjeset.
Më mësove ta shoh frikën në sy.
Për ty diellit unë ja merrja rrezet.
Për ty, e vogëla ime, veç për ty.

REFRENI:
Pse mua?!
Pse mua?!
Të më falësh pse të doja shumë.
Fajin e kam un’ un’ un’ un’.

Pse mua?!
Po pse mua?!
I dënuar pse të doja shumë.
Tani vuaj un’ un’ un’ un’.

STROFA. 3:
E me shumë se veten unë të doja.
E tani as veten s’dua më.
Unë te ti kur vija fluturoja.
Pa ty e vogëla ime s’jam asgjë.

STROFA. 4:
Më mësove ti dua unë mëngjeset.
Më mësove ta shoh frikën në sy.
Për ty diellit unë ja merrja rrezet.
Për ty, e vogëla ime, veç për ty.

REFRENI:
Pse mua?!
Pse mua?!
Të më falësh pse të doja shumë.
Fajin e kam un’ un’ un’ un’.

Pse mua?!
Po pse mua?!
I dënuar pse të doja shumë.
Tani vuaj un’ un’ un’ un’.