STROFA. 1
Heshtja, sonte mjegullon,
Hëna ftoh, dallga tërbon.
Yjet, fikur mbi detin janë,
Veten gjej, krejt n’akullnajë.

PARA-REFRENI:
Vetja më ndaloi.
Prit pak kam një fjalë:
“Pse dritën vetes tënde ja ke marrë?”

REFRENI:
Zgjohu tregomë ku po shkoj, zemra ime.
Rrugën ti ma ndriço, vetja ime.
Në leëndinën e dashurisë,
Mbillmë me ty, t’frymoj me ty.
Të çelim të dy.

STROFA. 2
Zëri më vjen, si një valë.
Dritën ma sjell pranë një dallgë,
Dielli ngroh, e në dritë më mban.
Jetën ndjej në çdo petal.

PARA-REFRENI:
Vetja më ndaloi.
Prit pak, kam dy fjalë:
“Jetoje jetën tënde si e marrë!”

REFRENI:
Zgjohu tregomë ku po shkoj, zemra ime.
Rrugën ti ma ndriço, vetja ime.
Në leëndinën e dashurisë,
Mbillmë me ty, t’frymoj me ty.
Të çelim të dy.